Visiet ut Neermoor: mien Fründ Harro is heel in Brast öwer een Party in ‘n Ammerland, wor he jüst herkeem. Tein Lü weern dor tosommen kamen, veer Poore un he mit sien Fro. „Wat meenst du woll, wat ik dor beläben müsst“, sküddel he sien Kopp:
Dree Stünnen laang müsst he sük Vertellsels van Weltreisen anhöörn, besünners van Krüüzfohrten. Elkeen harr wat to vertellen! Un keeneen interesseert sük för de Beläfnisse van de annern! Een Fro wüss akkurat Bescheed öwer all acht or tein Aida-Dampers un stellde Verglieke an tüschen: Kaptein-Empfang, Obend-Programm, Fröhstück an ‘n Büfett, Land-Uttours, Kabinen-Bedden, Duschen, Beer un Wien, fief Mohltieden pro Dag. Se harr een Rangliste upstellt mit de dree „beste“ Aida-Schippen. Mit de annern wull se noit weer reisen, ok nich mit hör Rabatt as „Vielfohrer“. Dor reep een oller Mann dortüschen. He wull öwerhaupt nich meer mit Aida fohrn! Nee, obers mit Costa! Dat weer doch vööl kostengünstiger! Dat weer doch ‘n Geheemtipp. All Lü meenden vandag, dat Costa na dat Maleschen in Italien an de lüttje Felsen dor nix meer weert weer – man, nee, de Costa-Lü strengden sük nu besünners an! He harr mit sien Fro jüst ‘n Costa-Reis na Norwegen un an dat Nordkap maakt. Dat weer so moij… een anner Fro meende, dat vööle Lü doch lewer mit de Hurtig-Line na de Nordkap henn skippern deen. Obers dor bölkde een annern Minsch dortüschen: „Nordkap? Nee, dor bün ik doch all dree Mol west. Dit Johr weer ik in Grönland un dör de Nordwest-Passage. Anner Johrn fohrn mien Fro un ik in de Antarktis. De Pole, de Pole, segg ik Jo, de Pole! Dat is ‘n Beläfnis! Eerde dat de Minsch doot geiht, mutt he doch mol tominsten an een van de Pole west wesen! Disse grandiose Iis, de söte Pinguine, de witt-blau-grön Iisbarge! Un endlich mol weer twintig Grod ünner Null un keen Gedanken an de Klima-Katastroph!“
Dor kunn dat mien oostfreeske Fründ nich meer uthollen un reep dortüschen: „Klima-Katastroph! De mark ik doch bi elke Sömmerstorm bi uns in Greetsiel, wenn dat Water weer hoger uplöppt as in dat verleden Johr! Un öwerhaupt: ik maak lewer Urlaub in Greetsiel as in de Antarktis. Sall ik Jo mol wat van Greetsiel vertellen… van de grandiose See-Dieken an Leybucht un Krummhörn, van dat wiete Land, de hoge Hemmel un de Kutterfohrten int Waddenmeer un… un… de söte Robben dor buten…“
Wieder keem mien Fründ nich meer, offschon de anner Partygäste hum verdattert ankeeken un heel still sweegen. Sien lewe Fro truck hum gau na buten un schoow hum in sien Auto. Denn settde se sük ant Stüür un sä: „Du büst woll duun… Nu holl doch up mit dien Greetsiel! Markst du denn nich, dat dat vanobend öwerhaupt nich passen deiht? Anner Lü maken Weltreisen – un wi… un wi…? Greetsiel!
